wordify
bokmålsordboka
kontingent
SUBSTANTIV
Gjennom tysk, fra fransk, fra latin , av contingere ‘berøre, vedkomme’; jamfør kontakt
Bidrag eller tilskudd til et felles foretak
Betale den årlige kontingenten i idrettslaget
Samling av personer; gruppe
Den lille kontingenten av nordmenn i Calcutta
kontingent
ADJEKTIV
Som ikke kan forutses; tilfeldig
I filosofi: som er logisk mulig, men ikke nødvendig
kontingentere
VERB
Regulere eksport og import av varer mellom to land
nynorskordboka
kontingent
SUBSTANTIV
Gj ty.; frå fr.; frå lat. , av contingere ‘røre ved, vedkome’; jamfør kontakt
Tilskot til eit felles føretak
Betale kontingenten til laget
Samling av personar; gruppe
Den norske kontingenten til SN-styrkane
kontingent
ADJEKTIV
Som ein ikkje kan vite om i førevegen; tilfeldig
I filosofi: som er logisk mogleg, men ikkje naudsynt
kontingentauke
SUBSTANTIV
Av kontingent
kontingentere
VERB
Regulere varehandelen mellom to land