wordify
bokmålsordboka
konsonant
SUBSTANTIV
Fra lat. , av consonare ‘klinge sammen’
Språklyd som dannes ved at luftstrømmen i munnhulen stoppes el hindres; medlyd; til forskjell fra vokal
Stemte og ustemte konsonanter
Vokaler og konsonanter
konsonantisme
SUBSTANTIV
Konsonantsystem
konsonanttegn
SUBSTANTIV
Tegn som står for en konsonant
konsonantforbindelse
SUBSTANTIV
Det at to eller flere konsonanter følger etter hverandre i et ord
nynorskordboka
konsonant
SUBSTANTIV
Frå latin , av consonare ‘klinge saman’
Språklyd som blir danna når luftstraumen i munnhola blir stoppa eller hindra; medlyd; til skilnad frå vokal
Klanglaus konsonant
Vokalar og konsonantar
konsonantdobling, konsonantfordobling
SUBSTANTIV
konsonantisme
SUBSTANTIV
Konsonantsystem