wordify
bokmålsordboka
knekt
SUBSTANTIV
Fra lavtysk
Om eldre forhold: soldat; tjenestegutt; arbeider ved bergverk
Skøyer, frekk fyr
Laveste billedkort i kortstokk
Konge, dame, knekt
Trekantet eller vinkelformet stykke til å feste opp hyller og lignende med
knekte
VERB
Fra tysk
kue, undertrykke
knekke
VERB
Beslektet med kakke og knake
Brekke med smell; gå tvers av
Planken knakk i to
Biter av breen knekker av
Det knakk i isen
Slå bøy eller vinkel på seg
Knekke i knærne
Knekke sammen
Bryte eller falle sammen
Knekke sammen i gråt
Hun knakk sammen av latter
knekke
VERB
Jamfør norr. knekkja ‘ødelegge’; sm_o_s knekke
Få til å knekke; bryte, revne
Knekke av noe
Falle og knekke skia
Knekke nakken
Ta på seg mer enn en greier
Sette seg mål som andre har knekt nakken på
Knekke en flaske
åpne en flaske
Knekke en flaske vin
Brukt som adjektiv:
Forslått og med knekt nese
få hull på
Knekke nøtter
Knekke koden
overvinne
Knekke en motstander
Ikke la seg knekke
Være fysisk og psykisk knekt
nynorskordboka
knekt
SUBSTANTIV
Frå lågtysk
Om eldre forhold: soldat, dreng, tenestegut; bergverksarbeidar
Skøyar, frekk fyr
Lågaste biletkort i kortstokk
Trekanta eller vinkelforma stykke av tre eller metall som stør hylle eller liknande
knekte
VERB
Frå tysk
kue, undertrykke, undertrykkje
knekkje, knekke
VERB
Jf norr. knekkja ‘øydeleggje’; same opphav som knekke
Få til å knekke; breste, rivne
Knekkje av ein kvist
Knekkje nakken
Ta på seg noko ein ikkje greier
Ha eit mål som ein lett kan knekkje nakken på
Knekkje ei flaske
Opne ei flaske
Knekkje ei flaske vin
Brukt som adjektiv:
Ein knekt skistav
få hol på
Knekkje ei nøtt
Dei har knekt koden
Vinne over; knuse
Knekkje motstandaren
Vere knekt både fysisk og psykisk