wordify
bokmålsordboka
kakke
VERB
Lydord
Banke, slå (lett)
Kakke hull på et egg
Kakke hull på isen
Kakke til en
Kakke en i hodet med noe hardt
kakkel
SUBSTANTIV
Fra tysk, trolig av gresk kakkabos ‘gryte, kar’
Liten plate av brent leire eller fajanse med glasur på den ene siden
kakkelovn
SUBSTANTIV
Støpejernsovn, oftest i flere etasjer
Opphavlig: ovn kledd med kakler
nynorskordboka
kakke
VERB
Truleg lydord
Banke, slå (så det høyrest); pikke, hamre
Kakke på døra
Kakke til nokon
Kakke seg på lag (slå følgje)
I presens partisipp:
Båten kom kakkande inn fjorden
smuldre; få til å drysje
Kakke sund
Kakke mjøl ned på sodet
kakkel
SUBSTANTIV
Gjennom tysk Kachel truleg, frå gresk kakkabos ‘gryte med tre føter’
Lita plate av leire eller fajanse med glasur på eine sida
kakkelomn
SUBSTANTIV
Vedomn av støypejern, oftast i fleire høgder og med prydde sideplater, til oppvarming av rom
Opphavleg: omn kledd med (prydde) kaklar