bokmålsordboka
kloss
SUBSTANTIV
Fra tysk
(oftest firkantet) stykke tre, metall eller plast
Sette en kloss under noe
Byggeklosser
Klosset person
kloss
ADJEKTIV
Fra engelsk, av latin ‘stengt’; jamfør klosett
Komme på kloss hold
Som adverb: like ved, inntil
Bo kloss inntil veien
Kloss ved veggen
klossmajor
SUBSTANTIV
Klosset person
klossete, klosset
ADJEKTIV
Av kloss
En klossete person, oppførsel, bevegelse
nynorskordboka
kloss
SUBSTANTIV
Tysk Klotz
(grovt) firkanta (tre)stykke; klamp, blokk
Byggjekloss
Setje ein kloss under noko
kloss
ADJEKTIV
Gjennom engelsk, frå fransk av, latin ‘stengd’; sjå klosett
Kome på kloss hald
Kloss ved veggen (like ved, inntil)
klossmajor
SUBSTANTIV
Kloss
klosshale
VERB
Av kloss
hale stramt