wordify
bokmålsordboka
klappe
VERB
Norrønt klappa, betydning 4 fra engelsk, betydning 5 fra lavtysk
Slå (sammen)
Klappe i hendene
Klappe sammen boka, kjeften
applaudere
Sangeren ble klappet fram, inn igjen (på scenen)
Publikum klappet og klappet
Slå lett, kjærtegne
Klappe og stryke
Klappe en kjærlig på kinnet
Klappe hunden
banke, jevne
Klappe til jorda rundt en plante
Slå hardt
Klappe til en
falle, bryte
Da mannen døde, klappet hun helt sammen
Legge (til)
Båten klappet til kai
Klappet og klar
Helt ferdig, helt i orden
klapper
SUBSTANTIV
Person som klapper
klapperslange
SUBSTANTIV
Fra tysk; jamfør klapre
Giftslange med klaprende hornringer på halen av slekten Crotalus
klappet og klar
Helt ferdig, helt i orden; Se: klappe
nynorskordboka
klappe
VERB
Norrønt klappa, i tyding 7 frå engelsk, i tyding 8 frå lågtysk
(stadig) slå handflatene mot kvarandre; applaudere
Klappe i hendene
(stadig) slå (mest) plane flater mot kvarandre
Klappe boka saman
Klappe snøen av skiene
Klappe igjen kjeften
Jamne og banke til
Klappe kake
Klappe til molda kring noko nyplanta
Slå lett; stryke mildt, kjærteikne
Klappe nokon (på kinnet)
Klappe på skuldra
I uttrykk:
Klappe til
Slå hardt (med flat hand)
Om hjartet: banke, slå uroleg
Om fartøy:leggje (inn) til
Klappe til kai
Klappa og klar
Fullt ferdig; heilt avgjord
klapperorm, klapperslange
SUBSTANTIV
Frå tysk samanheng med klapre
Amerikansk giftslange med klaprande hornringar på halespissen, Crotalus
klappe til
Slå hardt (med flat hand); Sjå: klappe