bokmålsordboka
klapp
SUBSTANTIV
Lavtysk
Mest i sammensetninger: klaff
klapp
SUBSTANTIV
Norrønt klapp
Det å klappe
Kyss, klapp og klem
Bravorop og klapp
Få et klapp på skulderen
Få ros
Hjerteklapp
Få en klapp på enden
klapper
SUBSTANTIV
Person som klapper
klapperslange
SUBSTANTIV
Fra tysk; jamfør klapre
Giftslange med klaprende hornringer på halen av slekten Crotalus
nynorskordboka
klapp
SUBSTANTIV
Norrønt klapp n
Smellande, klaskande lyd; klaps
Ein klapp på enden
Det å klappe i hendene (til fagning)
Kjærteikn gjort med handa
Få kyss og klapp
klapp
SUBSTANTIV
Lågtysk
Mest i samansetningar: klaff
klapperorm, klapperslange
SUBSTANTIV
Frå tysk samanheng med klapre
Amerikansk giftslange med klaprande hornringar på halespissen, Crotalus