wordify
bokmålsordboka
junior
SUBSTANTIV
Av junior
(klasse for) yngre idrettsutøver
Han er junior ennå
Vinne NM for juniorer
Stille i junior
I ubf ent: den yngste av to mannlige familiemedlemmer; sønn i huset
Jeg traff bare junior hjemme
Yngre eller uerfaren person på en arbeidsplass eller lignende
Bedriften betalte sine juniorer godt
junior
ADJEKTIV
Fra latin ‘yngre’, av juvenis ‘ung’
Brukt etter et etternavn: den yngre; forkortet jr. eller jun.; til forskjell fra senior
Hansen junior
juniorklasse
SUBSTANTIV
Klasse for junior
juniorlag
SUBSTANTIV
I ballspill, stafett eller lignende: lag av junior
nynorskordboka
junior
SUBSTANTIV
Av junior
(klasse for) yngre idrettsdeltakar
Han er junior enno
NM for juniorar
Stille i junior
I ubunden form eintal: den yngste av to mannlege familiemedlemer; son i huset
Kvar er junior?
Yngre eller urøynd person på ein arbeidsplass eller liknande
Juniorane i firmaet
junior
ADJEKTIV
Frå latin ‘yngre’, av juvenis ‘ung’
Brukt etter eit etternamn: den yngre; forkorta jr. eller jun.; til skilnad frå senior
Per Hansen junior
juniorklasse
SUBSTANTIV
Klasse for junior
juniorlag
SUBSTANTIV
I ballspel, stafett eller liknande: lag av junior