bokmålsordboka
intervall
SUBSTANTIV
Fra latin , av inter- og vallum ‘voll’; jamfør inter-
Riene kom med korte intervaller
Avgrenset del eller område
Måle energifordelingen i intervallet 40–4000 V
Høydeforskjell mellom to toner
Intervallet mellom e og f er en halv tone
intervallbryter
SUBSTANTIV
Bryter som en kan regulere intervallet mellom noe med
Bilens vindusviskere har intervallbryter
intervallsprengning, intervallsprenging
SUBSTANTIV
Det at ladningene i en salve settes av i rekkefølge og ikke alle på en gang
nynorskordboka
intervall
SUBSTANTIV
Frå latin , av inter- og vallum ‘voll’; jamfør inter-
Filmutstyr som tek bilete med faste intervall
Avgrensa del eller område
Intervallet mellom 0 °C og –10 °C
Avstand i tonehøgd mellom to tonar
Ein oktav er eit intervall på åtte tonar
intervallsprenging
SUBSTANTIV
Det at ladningane i ei salve blir detonerte etter kvarandre og ikkje alle på ein gong
intervalltrening
SUBSTANTIV
Trening som vekslar mellom større og mindre innsats og mellom innsats og kvile
intervallstart
SUBSTANTIV
Start på løp der deltakarane startar kvar for seg med eit visst mellomrom i tid; til skilnad frå fellesstart og jaktstart