wordify
bokmålsordboka
instinkt
SUBSTANTIV
Fra latin ‘tilskyndelse’
Medfødt anlegg for visse handlinger som ubevisst tjener bestemte formål, medfødt drift, naturlig tilbøyelighet
Mitt instinkt fortalte meg at ikke alt var som det skulle
Handle på (et) instinkt (handle uten å tenke over det en gjør)
Villreinen følger sitt instinkt og trekker mot været
Dyrets instinkt forteller det når det er fare på ferde
teft
Han har et sikkert instinkt når det gjelder forretninger
instinkthandling
SUBSTANTIV
Handling som bygger på instinkt
instinktiv
ADJEKTIV
Som skyldes instinkt, ubevisst
Ha en instinktiv følelse av noe
Instinktivt kastet hun seg ned da smellet kom
Instinktive handlinger
nynorskordboka
instinkt
SUBSTANTIV
Latin instinctus ‘tilskunding’
Medfødd givnad til å handle føremålstenleg utan klart medvit om mål gjevnad middel; umedviten forståing, medfødd drift
Villreinen følgjer instinktet sitt og går mot vinden
Handle på instinkt (handle utan å tenkje over det ein gjer)
teft
Han hadde eit sikkert instinkt når det galdt forretningar
instinkthandling
SUBSTANTIV
Handling som byggjer på instinkt
instinktiv
ADJEKTIV
Som har sin grunn i instinkt; umedveten
Instinktive handlingar
Ha ei instinktiv kjensle av noko
Adverb:
Eg skjønte instinktivt at det var fare på ferde