wordify
bokmålsordboka
igle
SUBSTANTIV
Norrønt ígull
Leddorm med sugeskåler av klassen Hirudinae, tidligere brukt i medisinen til å suge blod eller byller
Blodigle, hesteigle
Sette igler på en
Henge på som en igle
Være svært påtrengende
iglekjerring
SUBSTANTIV
iglekone
iglekone
SUBSTANTIV
Om eldre forhold: kone som setter igler
nynorskordboka
igle
SUBSTANTIV
Jamfør dansk igle, svensk igel; eigenleg ‘noko som stikk’
Leddmakk med sugeskåler av klassa Hirudinea, før brukt i (folke)medisinen til å suge blod
Blodigle
Hestigle
Setje igler på ein
Hange på som ei igle (vere særs innpåsliten)
I overført tyding: person som bit seg fast, som ikkje er til å riste av
utsugar
Slags innvolsmakk hos dyr; leverikte
igle
VERB
Setje igler på
Igle seg
igle
VERB
Av elgje
Bli kvalm, kjenne avsmak
iglekjerring, iglekone
SUBSTANTIV
Av igle og igle
Om eldre forhold: kjerring, kone som set igler på folk