wordify
bokmålsordboka
hov
SUBSTANTIV
Norrønt hófr
Tykk, fast horndannelse som omgir det ytterste tåleddet hos hovdyr
Neshorn har også hover
Han havnet under hovene på hesten
Spikke hovene på en hest
Mannen med hoven
Djevelen
fanden
hov
SUBSTANTIV
Norrønt hof
Hedensk gudshus i norrøn tid
hovde
SUBSTANTIV
Norrønt hofði, av hofuð ‘hode’
Framstående berg; (rund) bergtopp
hovdyr
SUBSTANTIV
Av hov
Pattedyr med hover av gruppen Perissodactyla; jamfør hov
nynorskordboka
hov, hóv
SUBSTANTIV
Norr. hóf
tilmåting
Denne ljåen har fått eit godt hov (er vorten høveleg hard)
Måte(hald)
Det var ikkje hov med det
Hovet er vandt å hitte (det er vandt å finne måten)
hov, hòv
SUBSTANTIV
Norr. hof
Heidensk gudshus i norrøn tid
Lita høgd eller haug; høgdedrag
hov, hóv
SUBSTANTIV
Norr. hófr
Tjukk, fast kapsel av horn kring ytste tåleddet hos hovdyr
Spikke hovane på ein hest
Neshorn har òg hovar
Hesten sparka henne med hoven
Mannen med hóven
fanden
Djevelen