wordify
bokmålsordboka
hending
SUBSTANTIV
hendelse, begivenhet
En hending som inntraff da han var ung
nynorskordboka
hending
SUBSTANTIV
Det at noko hender; noko som hender
Skildre ei hending
Store hendingar
Den mest dramatiske hendinga
hending
SUBSTANTIV
Norrønt hending
I norrønt dikting: rim i vers, særleg: innrim i skaldedikting
Adalhending
Skothending
hendingsgang
SUBSTANTIV
(beskriven) rekkje av hendingar; handlingsforløp
Følgje hendingsgangen i boka
Undersøkje hendingsgangen kring åtaket
hendingsrekkje, hendingsrekke
SUBSTANTIV
Rekkje med hendingar