wordify
bokmålsordboka
heftelse
SUBSTANTIV
Innskrenkning i eiendomsretten, særlig til fast eiendom eller skip; jamfør hefte
Det var en heftelse ved huset
nynorskordboka
hefte
SUBSTANTIV
Jf norr. hepti ‘handtak’; av hefte
seinking; hindring
All snøen førte til mykje hefte i arbeidet
Det blir ikkje noko hefte med å ha dei med
Noko som heftar, hindrar, stengjer; stengsel; stad som det er vandt å kome frå
Hesten sprang ifrå meg til han kom til eit hefte
Plikt som kviler på ein fast eigedom, til dømes lån eller avgrensing av bruken; klausul
Samling av ark, blad el blankettar som er hefta saman; mindre, uinnbunden bok
Første hefte i serien kjem i januar
hefte
VERB
Norr. hepta, av hapt ‘band, hindring’
opphalde, til dømes i arbeidet; seinke
Bli heft på heimvegen
Ho blir lett heft med andre ting
Gjere fast; feste saman
Papira var heft saman med ein binders
Hefte seg med
Leggje merke til
Feste seg ved
Bry seg med (noko)
Han hefte seg fort med detaljar
Ikkje heft deg med dette!
Vere forbunden med; sitje fast
Malinga hefter godt på underlaget
I overført tyding: vere knytt til, hengje ved
Det hefter mange gåter ved denne saka
Store lån hefter på eigedomane
Det hefte stor gjeld på huset
Vere økonomisk ansvarleg for
Sameigarane hefter solidarisk
Ein må hefte for det ein skriv under på
heftekrok
SUBSTANTIV
Krok til å hefte på eller med
Person som heftar bort andre
heftemaskin
SUBSTANTIV
Maskin til å hefte saman ark med; stiftemaskin