bokmålsordboka
harm
SUBSTANTIV
Norrønt harmr
Noe ubehagelig; sorg, gremmelse
harm
ADJEKTIV
Sint, arg, vred
Han var så harm at han skalv
Jeg var lenge harm på henne
harme
SUBSTANTIV
Sinne, vrede, indignasjon
Føle harme
Vekke harme
harmoni
SUBSTANTIV
Av gresk harmonia ‘sammenføyning’
Ordnet samklang av ulike toner; jamfør akkord
Likevekt eller samsvar mellom delene i en helhet; fred, ro, orden
Fred og harmoni preget barndomshjemmet
Harmonien mellom smakene
nynorskordboka
harme, harm
SUBSTANTIV
Norrønt harmr
Sinne, vreide, indignasjon
Vekkje harme
Sørgjeleg omstende; sorg, sut
Det var da ein harme at det skulle gå såleis
harm
ADJEKTIV
Arg, sint, vreid
Vere harm på foreldra sine
Han var så harm at han skalv
Sorgfull, sturen
Vere lei og harm
Som tregar på noko; angerfull
Han luska bort, skamfull og harm
harmoni
SUBSTANTIV
Av gresk harmonia ‘samanføying’
Ordna samklang av ulike tonar; jamfør akkord
Likevekt eller samsvar mellom delane i ein heilskap; fred, ro, orden
Det er dårleg harmoni mellom fargane
Kjenne ro og harmoni i sinnet
Leve i harmoni