bokmålsordboka
hans
DETERMATIV
Form av han som uttrykker possessiv
Det er hans bil
Sykkelen hans er stjålet
hansa
SUBSTANTIV
Fra m.lat.; av l.ty. hanse ‘handelsforbund’, opprinnelig ‘flokk væpnede menn’
Om e forhold: sammenslutning av kjøpmenn fra et land el en by som drev handel i et fremmed land, særlig om det store handelspolitiske forbundet av nordtyske byer som oppstod på 1300-tallet
Den tyske Hansaen
Hansaen etablerte seg i Bergen
hansaby
SUBSTANTIV
By som har vært medlem av en hansa, særlig den nordtyske Hansaen
Hansabyen Bergen
hansaforbund
SUBSTANTIV
nynorskordboka
hans
SUBSTANTIV
Av hansel
hans
SUBSTANTIV
Av hanse
Påskjøning, traktering, skjenk som ein sjømann gjev kameratane sine til takk for følgjet på første ferda si
hans
DETERMATIV
Form av han som uttrykkjer possessiv
Far hans var uroleg for han
Det er ikkje hans sak
hansa
SUBSTANTIV
Frå m.lat.; av l.ty. hanse ‘handelssamlag’, opph ‘flokk væpna menn’
Om eldre forhold: samanslutning av kjøpmenn frå eit land el ein by som handla i eit framandt land, særleg om det store handelspolitiske sambandet av nordtyske byar som vart skipa på 1300-talet
Den tyske Hansaen
Allereie før Hansaen etablerte seg i byen, var Bergen ein viktig handelsby