wordify
bokmålsordboka
hanger
SUBSTANTIV
Lavtysk, nederlandsk; av henge
Kjetting eller vaier opphengt på mast eller stang til å huke talje i til forskjellig arbeid om bord på båt
hang
SUBSTANTIV
Av tysk hangen ‘henge’
(uheldig) lyst, tilbøyelighet
Ha en hang til alkohol
Han var kjent for sin hang til luksus
Ha en hang til å skrøne og overdrive
nynorskordboka
hangar
SUBSTANTIV
Frå fransk ‘skur’, opphavleg frå germansk
Stor bygning til å setje fly og helikopter i for reparasjon, ettersyn og oppbevaring
hangarskip
SUBSTANTIV
Stort krigsskip som fører fly (særleg jagarfly, lette bombefly og helikopter) som kan starte og lande om bord
hang
SUBSTANTIV
Av tysk hangen ‘henge’
(uheldig, uimotståeleg) vane, lyst, tilhug
Ha ein hang til søtt
Ei diva med hang til fargerike kjolar
Ha ein hang til å overdrive