wordify
bokmålsordboka
hald
SUBSTANTIV
Av nynorsk halde ‘holde’
Paringstid for reinen
haldar
SUBSTANTIV
haldsbukk
haldenser
SUBSTANTIV
Person fra Halden
haldsbukk
SUBSTANTIV
Reinsbukk som i paringstiden er leder for en flokk med simler og ungbukker
nynorskordboka
hald
SUBSTANTIV
Norrønt hald
Det å halde; halding
Som etterledd i ord som:
hushald, kosthald, måtehald, tilhald, vedlikehald
tak, feste
Få hald på
Det er godt hald i brødet
Sy kjolen i eit tøy med godt hald i
styrke, støleik; pålitelegskap
Det var lite hald i det han sa
Eit rykte det ikkje er hald i
handtak; list på vegg til å setje reiskap eller liknande i
Trive om haldet
avstand, fråstand
Det var for langt hald til å skyte
Eg kom på kloss hald
Følgje hendingane på nært hald
Stad, område eller krins av personar der noko går ut ifrå; kant, side
Meldinga kom frå autoritativt hald
Ein kan ikkje vente seg noko godt frå det haldet
Ha noko frå høgaste hald
På amerikansk hald
Verk eller sting i sida eller brystet
Få hald
Brunsttid hos rein
haldar
SUBSTANTIV
Person som held (noko); ofte som sisteledd i samansetningar
Bokhaldar
Foredragshaldar
Vertshushaldar
Ting eller greie til å halde noko fast, på plass
Setje pæra inn i haldaren
Bretthaldar
Brysthaldar
Hoftehaldar
haldsbukk
haldehake, haldhake
SUBSTANTIV
Reiskap av jern med to spisse hakar til å halde saman tømmerstokkar og liknande
haldebotn
SUBSTANTIV
Sjøbotn som gjev godt feste for eit anker
God, dårleg haldebotn