bokmålsordboka
gross
SUBSTANTIV
Fransk (le) gros, substantivisk av gros, latin grossus ‘stor, tykk’
gross
SUBSTANTIV
Fra fransk forkorting for douzaine grosse ‘stort dusin’
Mengde på tolv dusin, 144
Stort gross
Tolv gross (1728)
grosserer
SUBSTANTIV
Gjennom eldre tysk, fra eldre fransk marchand grossier ‘storkjøpmann’
Kjøpmann som handler i store partier
grosshavari
SUBSTANTIV
Etter fransk avarie grosse
nynorskordboka
gross
SUBSTANTIV
Frå fransk (douzaine) grosse ‘stort (dusin)'
Mengd på tolv dusin, 144 stykke
Stort gross
Tolv gross, 1728 stykke
gross
SUBSTANTIV
Fransk (le) gros av adjektiv gros ‘stor, tjukk’ frå latin grossus ‘stor’
Det store gross(et) (storparten av folket, massen)
grosserar
SUBSTANTIV
Frå eldre fransk (marchant) grossier ‘stor(kjøpmann)'
Kjøpmann som handlar i store parti varer
grosshavari
SUBSTANTIV
Etter fransk avarie grosse, eigenleg ‘stort havari’