wordify
bokmålsordboka
gestalt
SUBSTANTIV
Fra tysk ‘skikkelse, figur, form’; beslektet med stille
I psykologi og filosofi: helhet som er mer enn summen av delene
gestaltpsykologi
SUBSTANTIV
Retning innen psykologi som ser på psykiske reaksjoner ut fra en helhet
gestaltterapi
SUBSTANTIV
Psykologisk behandlingsform som lar pasienten bearbeide psykologiske konflikter i form av rollespill, fiktive dialoger og lignende
gestalte
VERB
Forme, gi liv, framstille
Hun gestalter karakteren som en attraktiv, men naiv og usikker kvinne
nynorskordboka
gestalt
SUBSTANTIV
Frå tysk ‘figur, form’; samanheng med stille
I psykologi og filosofi: heilskap som er meir enn summen av delane
gestaltpsykologi
SUBSTANTIV
Retning innan psykologi som vil sjå psykiske reaksjonar ut frå ein heilskap
gestaltterapi
SUBSTANTIV
Psykologisk behandlingsform som let pasienten bearbeide psykologiske konfliktar i form av rollespel, fiktive dialogar og liknande
gestalte
VERB
Framstille, gje liv
Skodespelarane gestaltar herlege skikkelsar