wordify
bokmålsordboka
frontispis, frontispise
SUBSTANTIV
Gjennom fransk, fra middelalderlatin frontispicium ‘fasade’; jamfør front
Midtparti på en bygning, ofte framskutt eller markert ved en gavl; fronton
Bilde eller illustrasjon vendt mot tittelsiden i en bok
nynorskordboka
frontispis, frontispise
SUBSTANTIV
Gjennom fransk, frå mellomalderlatin frontispicium ‘fasade’; jamfør front
(framskote eller gavlforma) midtparti på ein husfasade; fronton
Side med bilete eller illustrasjon som er vend mot tittelbladet i ei bok