bokmålsordboka
fornem
ADJEKTIV
Fra tysk ‘som bør tas før andre’; av for-
Som har stor betydning og anseelse; betydningsfull, verdifull
En av de fornemste forfatterne i landet
Av høy byrd; aristokratisk
En fornem familie
Som har et luksuriøst eller stilfullt preg; fjong
Et fornemt strøk i byen
En fornem restaturant
Som har en forfinet framtoning; tilgjort, overlegen
Ha fornemme vaner
En fornem gjest
fornemmelse
SUBSTANTIV
Noe en fornemmer; sanseinntrykk, anelse
Ha en fornemmelse av noe
Uklare fornemmelser
En sterk fornemmelse av å være til stede
En fornemmelse av ubehag
Ha fine fornemmelser
Være prippen eller fisefin
En film for folk som har fine fornemmelser
fornemhet
SUBSTANTIV
Det å være fornem
Miste sin fornemhet
fornemme
VERB
Fra lavtysk, jamfør tysk vornemen ‘gripe, oppfatte’; av for-
Bli klar over noe som ikke framgår tydelig; ense
Fornemme stemningen
Fornemme at noe er galt
Fornemme en uro
nynorskordboka
fornem
ADJEKTIV
Frå tysk ‘som bør takast før andre’; av for-
Som speler ei viktig rolle og har stor vyrdnad; viktig, verdfull
Ein av dei fornemste forfattarane i landet
Gjæv i rang eller byrd; aristokratisk
Ein fornem familie
Som har eit luksuriøst eller stilfullt preg
Eit fornemt strok i byen
Eit fornemt hotell
Som har ei forfina framtoning; tilgjord, overlegen
Ha fornemme vanar
Ein fornem gjest
fornemskap
SUBSTANTIV
Det å vere fornem
Miste sin fornemskap