wordify
bokmålsordboka
forfatning
SUBSTANTIV
Fra tysk ‘innretning, ordning’; beslektet med forfatte
tilstand noe eller noen befinner seg i
De fant huset i en sørgelig forfatning
Han er ikke i den forfatning at han kan kjøre bil
Grunnleggende regler for hvordan et samfunn skal styres; konstitusjon
Staten har en fri forfatning
forfatningsbrudd, forfatningsbrott
SUBSTANTIV
Brudd på et lands forfatning
forfatningsstridig
ADJEKTIV
Som strider mot en forfatning
nynorskordboka
forfatning
SUBSTANTIV
Frå tysk ‘innretning, ordning’; samanheng med forfatte
tilstand
I dårleg forfatning
Grunnleggjande reglar for korleis eit samfunn skal styrast; konstitusjon
Et land med fri forfatning
forfatningsstridig
ADJEKTIV
Som strir mot ei forfatning