wordify
bokmålsordboka
flekke
VERB
Norrønt flekka
Sette flekker på; søle til
Flekke til blusen
Male over slitte steder før første strøk med maling på en overflate
Vi begynte med å flekke veggene
Fylle hull i mur med sement
flekke
VERB
Beslektet med norrønt flaka ‘stå åpen, gape’
Kløyve eller dele på langs
Flekke fisk
Rive, skjære eller hogge av i flak; flå av
Flekke barken av treet
Flekke never
Avdekke eller eksponere ved å ta av ytre lag
Flekke tenner
Vise tanngarden for å virke truende
Hunden flekte tenner og knurret
flekkefjæring
SUBSTANTIV
Person fra Flekkefjord
flekkete, flekket
ADJEKTIV
Med (mange) flekker
Et flekkete skjørt
nynorskordboka
flekkje, flekke
SUBSTANTIV
Avflekt stykke (til dømes av bork)
flate, vidd
Dyrke opp ei heil flekkje
fliropp, gap
flekke
VERB
Norrønt flekka
Setje flekker på; søle til
Flekke seg til
Måle over slitne stader før første strøk med måling på ei overflate
Flekke veggen
Fylle hol i mur med sement
flekkje, flekke
VERB
Av flak og flake
Kløyve eller dele på langs
Flekkje fisk
Rive, skjere eller hogge av i flak; flå av
Flekkje av skinnet
Flekkje bjørkenever
Vi har flekt det gamle tapetet av veggen
Berrleggje eller avdekkje ved å ta av ytre lag
Flekkje poteter
Flekkje tenner
Vise tanngarden for å verke truande
Ein ulv som flekkjer tenner
kaldflire; gjere narr
Fare høgt og lågt; flogse ikring
flekkefjæring
SUBSTANTIV
Person frå Flekkefjord