bokmålsordboka
flabb
SUBSTANTIV
Fra lavtysk
(bred) kjeft, snute eller munn
Være stor i flabben
flåkjeftet, hoven person
Han er en flabb
flabbete
ADJEKTIV
En flabbete kommentar
Store, flabbete ansikter
nynorskordboka
flabb
SUBSTANTIV
Frå lågtysk
(brei) kjeft, snute eller munn
Få ein på flabben
flåkjefta, nasevis person
Han er ein flabb
flabbete
ADJEKTIV
Flabbete humor
Ein flabbete kropp