wordify
bokmålsordboka
fiende
SUBSTANTIV
Norrønt fjándi, opprinnelig presens partisipp av fjá ‘hate’
Person som ønsker eller forsøker å motarbeide, skade eller ødelegge en annen; person en har et dårlig og anspent forhold til; uvenn
Han har mange fiender
Venner og fiender
Person som aktivt motarbeider en institusjon, idé eller lignende; motstander
Være en fiende av alt nytt
En svoren fiende av kjendiseri
I bestemt form entall: gruppe, væpnet styrke, stat eller lignende som en kjemper mot i krig eller konflikt
Slå fienden
Gå over til fienden
fiendehånd, fiendehand
SUBSTANTIV
Makt en fiende har over noen
Bli reddet fra fiendehånd
Falle for fiendehånd
Bli drept av fienden i strid
fiendeland
SUBSTANTIV
Landområde som er underlagt fiende
Bevege seg i fiendeland
nynorskordboka
fiende
SUBSTANTIV
Norrønt fjándi, opphavleg presens partisipp av fjá ‘hate’
Person som ynskjer eller prøver å motarbeide, skade eller øydeleggje ein annan; person ein har eit dårleg forhold til; uven
Vener og fiendar
Ha mange fiendar
Argaste fienden min
Person som aktivt motarbeider ein institusjon, idé eller liknande; motstandar
Fiendar av systemet
Ein fiende av overdriven kommersialisme
I bunden form eintal: gruppe, væpna styrke, stat eller liknande som ein kjempar mot i krig eller konflikt
Slå fienden
fiendehand, fiendshand
SUBSTANTIV
Makt ein fiende har over nokon
Fri nokon frå fiendehand
Falle for fiendehand
Bli drepen av fienden i strid
fiendeland, fiendsland
SUBSTANTIV
Landområde som ligg under fiende
Farane ved å krysse fiendeland
fiendestat, fiendsstat
SUBSTANTIV
Stat som er i krig eller konflikt med ein annan stat eller som utgjer eller blir opplevd som ein trugsel mot ein annan stat