wordify
bokmålsordboka
fenomen
SUBSTANTIV
Fra gresk av phainesthai ‘vise seg’
Det som oppfattes av sansene, i motsetning til ‘tingen i seg selv’, foreteelse
Som fenomen betraktet
Et universelt fenomen
Nordlys er et vanlig fenomen i Nord-Norge
Fenomenenes verden
Noe merkelig og ualminnelig
Hun er et fenomen til å strikke (oppsiktsvekkende dyktig)
Fenomenet hildring
fenomenologi
SUBSTANTIV
Se -logi
I filosofi: læren om fenomenene; læren om bevissthetens, erkjennelsens former og utvikling; filosofisk grunnvitenskap som vil finne fram til tingenes vesen
fenomenal
ADJEKTIV
Fra fransk
oppsiktsvekkende, enestående
Være fenomenal på ski
Oppnå fenomenale resultater
fenomenologisk
ADJEKTIV
Som gjelder fenomenologi
nynorskordboka
fenomen
SUBSTANTIV
Frå gresk eigenleg perfektum partisipp av phainesthai ‘vise seg’
Det som blir oppfatta av sansane (stundom til skilnad frå tinga i seg sjølve); noko som finst eller hender; ovring, tilfelle
Fenomenet nordlys
(skattesvik, arbeidsglede e l er) eit vanleg, uvanleg, sjeldsynt, merkeleg fenomen
Noko(n) som er uvanleg eller framifrå; unikum
Ho er eit fenomen til å snikre
fenomenologi
SUBSTANTIV
Sjå -logi
I filosofi: lære om fenomena (til skilnad frå tinga i seg sjølve)
Vitskapsgrein som skildrar fenomena utan å forklare dei
fenomenal
ADJEKTIV
Gjennom fransk, frå gresk
fantastisk, makelaus
Fenomenal prestasjon, hoppar
Han er fenomenal på ski
Som adverb:
Fenomenalt god, mykje
fenomenologisk
ADJEKTIV
Som gjeld fenomenologi