wordify
bokmålsordboka
fane
SUBSTANTIV
Fra lavtysk opprinnelig ‘tøystykke’, jamfør norrønt gunnfani ‘hærmerke’
Dekorert tøystykke festet på en stang, brukt som samlingsmerke for forening eller lignende; banner
Vaiende faner
Bære fanen i et buekorpstog
Samle seg under fanene
Samle seg om en felles kampsak
Holde fanen høyt
Forsvare eller kjempe for visse prinsipper
Holde ytringsfrihetens fane høyt
Del av et skillekort i kartotek som stikker opp
Del av åpnet internettside (med navn på siden)
Ha flere faner åpne
Lukke en fane
Skråstrek på note
fanebærer
SUBSTANTIV
Person som bærer en fane
forkjemper
En fanebærer for menneskerettighetene
faneflukt
SUBSTANTIV
desertering
Frafall fra en idé, en sak, et parti eller lignende
En faneflukt fra partiets prinsipper
fanejunker
SUBSTANTIV
Eldre betegnelse for underoffiser, blant annet i infanteriet
nynorskordboka
fane
SUBSTANTIV
Frå lågtysk opphavleg ‘tøystykke’, jamfør norrønt gunnfani ‘hærmerke’
Dekorert tøystykke festa på ei stong, brukt som samlingsmerke for foreining eller liknande; banner
Gå i tog med flagg og faner
Lage ei ny fane til idrettslaget
Halde fana høgt
Forsvare eller kjempe for visse prinsipp
Halde det frie ords fane høgt
Samle seg under fanene
Samle seg om ei felles kampsak
Del av skiljekort i kartotek som stikk opp
Del av opna internettside (med namn på sida)
Ha fleire faner opne
Opne ei ny fane
Skråstrek på note
faneberar
SUBSTANTIV
Person som ber ei fane
forkjempar
Ein faneberar for saka
faneflukt
SUBSTANTIV
desertering
Fråfall frå ein idé, ei sak, eit parti eller liknande
Partiet er på faneflukt frå vallovnadene
fanejunker
SUBSTANTIV
Eldre nemning for underoffiser, mellom anna i infanteriet