bokmålsordboka
eksponent
SUBSTANTIV
Fra latin; av eksponere
Tall som angir hvor mange ganger et bestemt tall skal multipliseres med seg selv
I uttrykket ‘23’ er ‘3’ eksponent
Typisk representant for et syn, en idé, en retning eller lignende
Organisasjonen er en eksponent for fremmedfrykten i samfunnet
Han er en ledende eksponent for stilen
En eksponent for utviklingen
eksponentialligning, eksponentiallikning
SUBSTANTIV
ligning der én likning flere ukjente opptrer som eller
eksponentialfunksjon
SUBSTANTIV
funksjon der den ukjente variabelen er eksponent til en positiv konstant, ofte tallet e
Funksjonen ‘f(x)=ax’ er en eksponentialfunksjon med grunntall ‘a’
nynorskordboka
eksponent
SUBSTANTIV
Frå latin; av eksponere
Tal som viser kor mange gonger eit bestemt tal skal multipliserast med seg sjølv
I uttrykket ‘104’ er ‘4’ eksponent
Typisk representant for eit syn, ein idé, ei retning eller liknande
Han er rekna som ein av dei fremste eksponentane for sjangeren
Ein eksponent for verdiane til partiet
Ho er blitt ein eksponent for den luksuriøse livsstilen
eksponentiallikning
SUBSTANTIV
likning der éin eller fleire ukjende finst som eksponent
eksponentialfunksjon
SUBSTANTIV
funksjon der den ukjende variabelen er eksponent til ein positiv konstant, ofte talet e
Funksjonen ‘f(x)=ex’ er ein eksponentialfunksjon med grunntal ‘e’
Finne den deriverte til ein eksponentialfunksjon
eksponentiell
ADJEKTIV
Som gjeld eksponent
Eksponentiell notasjon
Som utviklar seg likt ein eksponentialfunksjon; som blir stadig større eller utviklar seg etter ei stadig brattare kurve; til skilnad frå lineær
Me forventar ein eksponentiell auke
Ein eksponentiell vekst i folkesetnaden