wordify
bokmålsordboka
einstøing
SUBSTANTIV
Norrønt einstǿðr
Lite sosial person som trives best alene; original, særling
Han har alltid vært en einstøing
En rar einstøing som holder seg for seg selv
nynorskordboka
einstøing
SUBSTANTIV
Norr. einstǿðr
Lite sosial person som trivst best aleine; original, særling
Romanen handlar om ein einstøing utan vener eller familie
Allereie som barn vart han sett på som ein einstøing