wordify
bokmålsordboka
einstøing
SUBSTANTIV
Norrønt einstǿðr
Lite sosial person som trives best alene; original, særling
Han har alltid vært en einstøing
En rar einstøing som holder seg for seg selv
nynorskordboka
einstø
ADJEKTIV
Norrønt einstǿðr ‘einsleg’
einvis
einstøing
SUBSTANTIV
Norr. einstǿðr
Lite sosial person som trivst best aleine; original, særling
Romanen handlar om ein einstøing utan vener eller familie
Allereie som barn vart han sett på som ein einstøing