wordify
bokmålsordboka
enevelde
SUBSTANTIV
Styringsform der én person har uavgrenset makt, særlig om monarkier i flere europeiske land på 1600-, 1700- og 1800-tallet; absolutisme
Det var monarkisk enevelde i Norge fra 1660 til 1814
Opplyst enevelde
Styreform der en eneveldig hersker selv setter i verk reformer til beste for folket
nynorskordboka
einevelde, einvelde
SUBSTANTIV
Styreform der herskaren har uavgrensa makt, særleg om slike monarki frå 1600- til 1800-talet i Europa; absolutisme
Opplyst einevelde
Styreform der ein eineveldig styrar sjølv set i verk reformer til beste for folket