wordify
bokmålsordboka
eiendom
SUBSTANTIV
Fra lavtysk, jamfør norrønt eign femininum
eiendel
Dette skapet er min eiendom
Jordstykke, ofte med hus, som en eier
Dette er min eiendom
Annenmanns eiendom
Eiendom til salgs
Fast eiendom
Jord, skog, hus og lignende
Til forskjell fra løsøre
Ta pant i fast eiendom
eiendomsbesitter
SUBSTANTIV
Person som besitter eiendommer
Bygdas største eiendomsbesitter
eiendomshandel
SUBSTANTIV
Handel med fast eiendom
eiendomsmekler, eiendomsmegler
SUBSTANTIV
Person som har til yrke å formidle kjøp og salg av fast eiendom
nynorskordboka
eigedom
SUBSTANTIV
Frå lågtysk, jamfør norrønt eign femininum
eige, eigedel
Dette er all min eigedom
Jordstykke, ofte med hus, som ein eig
Ein gild eigedom
Tillate ferdsel på eigedomen
Fast eigedom
Jord, hus og liknande
Til skilnad frå lausøyre
Overta ein fast eigedom
eigedomsforhold
SUBSTANTIV
Forhold kring eigedomsrett og liknande
eigedomshandel
SUBSTANTIV
Handel med fast eigedom
eigedomshøve
SUBSTANTIV
eigedomsforhold