wordify
bokmålsordboka
dyse
SUBSTANTIV
Gjennom tysk, fra slavisk dusja ‘ånde, sjel’
Tut som regulerer væske eller gass som strømmer ut fra et rør
Skift ut alle skadede dyser
dysenteri
SUBSTANTIV
Av gresk dys- og enteron ‘tarm’; jamfør dys-
Tarmsykdom med blodig avføring
Bli smittet av dysenteri
dysfasi
SUBSTANTIV
Av gresk dys- og fanai ‘si, tale’
Sykdom eller skade i hjernen som gir språkvansker; lettere grad av afasi
dysfatiker
SUBSTANTIV
Person som har dysfasi
nynorskordboka
dys
SUBSTANTIV
Norrønt dys
Lita steinrøys
Gravkammer frå steinalderen
dyse
SUBSTANTIV
Gjennom tysk, frå slavisk dusja ‘ande, sjel’
Tut som regulerer væske eller gass som strøymer ut frå eit røyr
Eit brannslukkingsanlegg med dyser i taket
dysenteri
SUBSTANTIV
Av gresk dys- og enteron ‘tarm’; jamfør dys-
Tarmsjukdom med blodig avføring
Bli smitta av dysenteri
dysfunksjon
SUBSTANTIV
Av dys-
Nedsett eller forstyrra funksjon
Ha ein nevrologisk dysfunksjon