wordify
bokmålsordboka
duo
SUBSTANTIV
Fra italiensk, fra latin ‘to’
Musikkstykke komponert for eller utført av to musikere; duett
De skal synge duo sammen
Gruppe av to sangere eller musikere
De utvider duoen til trio
Som etterledd i ord som:
kammerduo
To personer som opererer sammen; par
Duoen satset på veddeløpshester
duodes
SUBSTANTIV
Gjennom tysk, fra latin in duodecimo ‘i tolvte’
Bokformat som en får ved å dele et ark i tolv blad
Bok i duodes
Han vil skrive en duodes
duopol
SUBSTANTIV
Av latin duo ‘to', etter mønster av monopol
Markedssituasjon der det fins bare to dominerende produsenter eller selgere
duodji
SUBSTANTIV
Samisk kunsthåndverk og husflid
Gjenstander laget etter samisk håndverkstradisjon
nynorskordboka
duo
SUBSTANTIV
Frå italiensk, frå latin ‘to’
Musikkstykke komponert for eller utført av to musikarar; duett
Han spelar duo med ein trommeslagar
Gruppe av to songarar eller musikarar
Publikum elskar denne duoen
Som etterledd i ord som:
kammerduo
To personar som opererer saman; par
Duoen i midtforsvaret
duodes
SUBSTANTIV
Gjennom tysk, frå latin in duodecimo ‘i tolvte’
Bokformat som ein får ved å dele eit ark i tolv blad
Bok i duodes
Ho skriv på ein duodes
duopol
SUBSTANTIV
Av latin duo ‘to', etter mønster av monopol
Marknadssituasjon med to dominerande produsentar eller seljarar; jamfør monopol og oligopol
Marknaden er dominert av eit duopol
duodji
SUBSTANTIV
Samisk kunsthandverk og husflid
Gjenstandar laga i tråd med samisk handverkstradisjon