wordify
bokmålsordboka
dogg, dogge
SUBSTANTIV
Fra engelsk dog, jamfør tysk Dogge
Hund av en gruppe med firkantet hode og bred snute
Gå til ordforklaring for "dogg"
dogg, dugg
SUBSTANTIV
Norr. dǫgg
Vanndamp fra lufta som har fortettet seg ved avkjøling
Doggen på marka
Forsvinne som dogg for sola
doggdråpe, duggdråpe
SUBSTANTIV
Dråpe av dogg
Svetten heng som doggdråper i lufta
nynorskordboka
dogg
SUBSTANTIV
Norrønt dǫgg
Vassdamp frå lufta som har fortetta seg til dropar ved avkjøling
Dogga på marka
Kverve som dogg for sola
skvett; drope
Dei eig ikkje dogga
dogg, dogge
SUBSTANTIV
Frå engelsk dog, jamfør tysk Dogge
Hund av ei gruppe med firkanta hovud og brei snute
doggfall
SUBSTANTIV
Det at det dogge
Det var doggfall om natta