bokmålsordboka
SUBSTANTIV
Fra engelsk
kjeglespill der ti kjegler skal veltes ned med en tung kule som sendes av gårde på en bane
SUBSTANTIV
Bane til å spille bowling på
SUBSTANTIV
Hall til å spille bowling i
SUBSTANTIV
Stor kule med hull til fingrene, brukt i bowling
nynorskordboka
bowling
SUBSTANTIV
Frå engelsk
kjeglespel der ein skal velte ned ti oppstilte kjegler med ei tung kule som ein sender av garde på ei bane
bowlingbane
SUBSTANTIV
Bane til å spele bowling på
bowlinghall
SUBSTANTIV
Hall til å spele bowling i
bowlingspelar
SUBSTANTIV
Person som spelar bowling bowlar