bokmålsordboka
SUBSTANTIV
Person som beundre noe eller noen
Være beundrer av russisk ballett
Han har en stor beundrer i sin mor
Hun har mange beundrere
beundrerbrev
SUBSTANTIV
Brev fra beundrer
beundrerinne
SUBSTANTIV
Kvinne som beundre noen
Han har mange beundrerinner
VERB
Fra tysk; jamfør undre
Være imponert over; være betatt av
Beundre et kunstverk
Beundre utsikten
Jeg beundrer din tålmodighet
Se opp til; dyrke, forgude
Beundre noen på avstand
Brukt som adjektiv
Beundrende blikk
nynorskordboka
beundrar
SUBSTANTIV
Person som beundre noko eller nokon
Ho er ein stor beundrar av norsk natur
Ha mange beundrarar
beundrarbrev
SUBSTANTIV
Brev frå ein beundrar
beundrarinne
SUBSTANTIV
Kvinne som beundre nokon
Kanskje har du ei beundrarinne ein eller annan stad
beundre
VERB
Frå ty.; jf undre
Vere imponert over; sjå på med vyrdnad
Beundre den nye kjolen
Vi beundra roa og styrken dei viste
Sjå opp til; dyrke, forgude
Idrettsheltar blir beundra
Brukt som adjektiv
Beundrande blikk