berømme | Wordify

bokmålsordboka

VERB

Fra lavtysk

lovprise, rose

Berømme utsikten

Han berømmet (henne for) hennes gode smak

SUBSTANTIV

heder, ry, anerkjennelse

Oppnå berømmelse

ADJEKTIV

Opprinnelig ‘rosverdig’

Mest ironisk, spøkefullt: minneverdig, berømt

Jeg har ikke sett henne siden den berømmelige kvelden

Det berømmelige programmet

nynorskordboka

rosa

SUBSTANTIV

Av rosa

(tøy eller klede med) rosa farge

Vere kledd i rosa

rosa

ADJEKTIV

Med mønster, dekorert; særleg rosemåla; jamfør rose

Ei rosa kanne

rosa

ADJEKTIV

Frå latin; av rose

lyseraud

Ein rosa kjole

ros

SUBSTANTIV

Frå tysk; same opphav som rose

Smittsam sjukdom med feber og raudt utslett