bokmålsordboka
ADJEKTIV
Kjent i vide kretser
Være, bli berømt for noe
Vidt berømt
En berømt kunstner, bygning
Den berømte turen
SUBSTANTIV
Berømt person
VERB
Fra lavtysk
Berømme utsikten
Han berømmet (henne for) hennes gode smak
nynorskordboka
berømt
ADJEKTIV
Frå bokmål, opphavleg perfektum partisipp av lågtysk beromen ‘rose’
Kjend i vide krinsar; namngjeten, vidspurd; fræg, omtykt; legendarisk
Ein berømt person
Vere berømt for noko