bokmålsordboka
VERB
Fra lavtysk ‘binde fast, fengsle’
bebyrde med gjeldsforpliktelser, især tinglyst gjeld på fast eiendom
Han har beheftet eiendommen sterkt
Leiligheten er beheftet med gjeld
Forbundet med noe negativt; belemret med
En prognose beheftet med usikkerhet
Rapporten er beheftet med en rekke faktafeil
nynorskordboka
hefta
ADJEKTIV
Sydd eller limt, utan harde permar; til skilnad frå innbunden
Ei hefta bok
heftal
ADJEKTIV
heft
SUBSTANTIV
Det å bli hefte; hindring; forseinking
Det var mykje heft med den gamle bilen
Mykje heft og plunder
feste; det å hefte
Murblokker som gjev god heft for murpuss
hefte
SUBSTANTIV
Jf norr. hepti ‘handtak’; av hefte
All snøen førte til mykje hefte i arbeidet
Det blir ikkje noko hefte med å ha dei med
Noko som heftar, hindrar, stengjer; stengsel; stad som det er vandt å kome frå
Hesten sprang ifrå meg til han kom til eit hefte
Plikt som kviler på ein fast eigedom, til dømes lån eller avgrensing av bruken; klausul
Samling av ark, blad el blankettar som er hefta saman; mindre, uinnbunden bok
Første hefte i serien kjem i januar