bokmålsordboka
SUBSTANTIV
Norrønt barrún, gjennom gammelfransk, opprinnelig fra gammelhøytysk baro ‘fri mann, kriger’
(tittel for) adelsmann med rang under greve
Brukt som etterledd i sammensetninger: person som har tjent seg rik på noe
SUBSTANTIV
Gjennom tysk, fra middelalderlatin
Tittel for en baron kone eller datter
SUBSTANTIV
Gjennom tysk, fra fransk, jamfør norrønt barrúnia
gods som en baron eier
Baroniet Rosendal
baronett
SUBSTANTIV
Fra engelsk , diminutiv av baron
Person fra den laveste gruppa av den engelske arveadelen
nynorskordboka
baron
SUBSTANTIV
Norrønt barrún, gjennom gammalfransk, opphavleg frå gammalhøgtysk baro ‘fri mann, krigar’
(tittel for) adelsmann med rang under greve
Brukt som etterledd i samansetningar: person som har tent seg rik på noko
baronesse
SUBSTANTIV
Gjennom tysk, frå mellomalderlatin
Tittel for kone eller dotter til ein baron
baronett
SUBSTANTIV
Frå engelsk , diminutiv av baron
Person frå den lågaste gruppa av den engelske arveadelen
baroni
SUBSTANTIV
Gjennom tysk, frå fransk, jamfør norrønt barrúnia
gods som ein baron eig
Baroniet Rosendal