wordify
bokmålsordboka
giss, giss
SUBSTANTIV
Tone som ligger et halvt trinn over g
giss
INTERJEKSJON
Lokkeord til en gris
Giss, giss
giss-dur
SUBSTANTIV
Av dur
Toneart med giss til grunntone og åtte kryss
nynorskordboka
giss, giss
SUBSTANTIV
Tone som ligg eit halvt steg høgare enn g
giss
INTERJEKSJON
Lokkeord til gris
Giss g-!
gissel
SUBSTANTIV
Norrønt gísl, truleg frå keltisk ‘pant’
Person som ein forbrytar eller ein part i krig eller liknande held fanga som pant på ei avtale eller for å tvinge gjennom krav
Halde nokon som gissel
Ta gislar
Biletleg:
Sitje som gissel (utgjere eit mindretal utan innverknad (i rådet, nemnda), men samtidig vere med og rettferdiggjere vedtaka)