bokmålsordboka
ADJEKTIV
Lavtysk erbödich ‘villig’, beslektet med tysk erbieten ‘tilby’, betydning påvirket av ære og tysk ehr(er)bietig ‘ærbødig’
Som viser stor aktelse eller respekt
I superlativ eller med personlig pronomen til å undertegne brev: Ærbødigst NN eller Deres ærbødige NN
ærbødighet
SUBSTANTIV
nynorskordboka
ærbødig
ADJEKTIV
Gjennom bokmål, frå lågtysk erbödich ‘villig’
ærbødigheit
SUBSTANTIV