bokmålsordboka
våning
SUBSTANTIV
Fra lavtysk av wonen ‘bo’
våningshus
SUBSTANTIV
Bolighus på en gård
nynorskordboka
våning
SUBSTANTIV
Av norrønt varningr ‘gods, vare’
Varer, gods som ein fører med seg
Samling av innbu, lausøyre og reiskap
Avfall etter folk i skog og mark
våning
SUBSTANTIV
Frå lågtysk av wonen ‘bu’
våningshus
SUBSTANTIV
Bustadhus på ein gard