wordify
bokmålsordboka
vertikal
SUBSTANTIV
Av vertikal
loddrett linje; loddrett anbrakt konstruksjonsdel
I slalåm: sammenstilling av minst tre vertikalporter
vertikal
ADJEKTIV
Nylatin, av latin vertex ‘virvel, isse’, av vertere ‘vende’
loddrett; motsatt horisontal
En vertikal akse, linje
En vertikalt delt tomannsbolig (se vertikaldelt)
Som gjelder oppstigende ledd
De vertikale leddene i en produksjonskjede fra råvare til ferdigprodukt
Som adverb:
Samarbeide horisontalt og vertikalt
vertikalakse
SUBSTANTIV
vertikallinje
SUBSTANTIV
nynorskordboka
vertikal
SUBSTANTIV
Av vertikal
Loddrett linje
I slalåm: samanstilling av minst tre vertikalportar
vertikal
ADJEKTIV
Avleiing av latin vertex; sjå verteks; nylatinsk
Loddrett, motsett horisontal
Dra ei vertikal linje på grunnlinja
Ein vertikalt delt tomannsbustad (sjå vertikaldelt)
Som gjeld oppstigande ledd
Dei vertikale ledda i ei produksjonskjede frå råvare til ferdigprodukt
vertikalakse
SUBSTANTIV
vertikalline, vertikallinje
SUBSTANTIV