wordify
bokmålsordboka
uran
SUBSTANTIV
Fra nylatin av planetnavnet Uranus, av gresk uranos ‘himmel’
Radioaktivt metallisk grunnstoff med atomnummer 92; kjemisk symbol U
uranbekerts
SUBSTANTIV
uraninitt
urandioksid
SUBSTANTIV
Brunt, selvantennelig stoff som blir brukt som brenselsmateriale i atomreaktorer
uraninitt
SUBSTANTIV
Sterkt radioaktivt mineral som vesentlig består av urandioksid
nynorskordboka
uran
SUBSTANTIV
Frå nylatin av planetnamnet Uranus, gresk uranos ‘himmel’
Radioaktivt, metallisk grunnstoff med atomnummer 92, særleg brukt til å frigjere atomenergi; kjemisk symbol U; jamfør U
uranmile
SUBSTANTIV
uranreaktor
uranreaktor
SUBSTANTIV
Atomreaktor med uran som brennstoff
uransakeleg
ADJEKTIV
Av ransake
uforståeleg, uutgrundeleg, mysteriøs
Guds vegar er uransakelege
Ein uransakeleg person, smil