wordify
bokmålsordboka
univers
SUBSTANTIV
Fra latin av universus ‘altomfattende’, av uni- og versus ‘vendt’, egentlig ‘vendt til ett’
verden, verdensalt
universalisme
SUBSTANTIV
Det å ville omfatte hele verden
Etisk holdning som tillegger hensynet til menneskeheten, til det allmenne vel, større verdi enn hensynet til den enkelte person
Troen på at alle mennesker uansett religion skal kunne bli salige
universalarving
SUBSTANTIV
Person som arver et bo i sin helhet bortsett fra ting som er unntatt i testaments form
universalgeni
SUBSTANTIV
Person med genial begavelse på flere felter
nynorskordboka
univers
SUBSTANTIV
Frå latin universum av adjektiv ‘som femner om alt’, av uni- (sjå dette) og versus ‘vend’, eigenleg ‘vend til eitt’
verdsrom, verdsalt, verd, allheim
Forske ut universet
universalia
SUBSTANTIV
Allmenne omgrep, artsnemningar (til skilnad frå namn på einskilde eksemplar eller individ)
universalarving, universalerving
SUBSTANTIV
Person som arvar alt i eit bu (utanom det som er testamentert til andre)