wordify
bokmålsordboka
unik
ADJEKTIV
Gjennom fransk, fra latin ‘eneste’, av unus ‘en’
Som det fins bare ett eksemplar av, enestående, sjelden
Et unikt tilfelle
En unik begavelse
unikum
SUBSTANTIV
Fra latin
Noe som det bare fins én av, noe svært sjeldent og fremragende
Hun er et unikum av en pedagog
nynorskordboka
unik
ADJEKTIV
Gjennom fransk, frå latin ‘einaste’ av unus ‘ein’
eineståande, sjeldsynt; makelaus
Eit unikt tilfelle, døme
Ei unik samling
unikum
SUBSTANTIV
Frå latin
Unikt tilfelle; noko eineståande
Ho er eit unikum av ein pedagog