wordify
bokmålsordboka
unatur
SUBSTANTIV
Trolig etter tysk, jamfør norrønt únáttura
Tilgjort, unaturlig væremåte, affektasjon
unaturlig
ADJEKTIV
Som ikke er i samsvar med naturen el naturlovene; som strider mot det som er rimelig el selvsagt el vanlig; tilgjort, affektert, kunstig
Unaturlige grenser
Unaturlig sittestilling
Unaturlig språk
Brukt s_adv:
Unaturlig stort sykefravær
Være unaturlig redd for hunder
nynorskordboka
unatur
SUBSTANTIV
Truleg etter tysk, jamfør norrønt únáttúra
Unaturleg veremåte; affektasjon
Te seg med slik unatur
Uskikkeleg framferd eller lynne
Det er ein unatur i han
unaturleg
ADJEKTIV
Ikkje i samsvar med naturen eller naturlovene; imot det som er rimeleg eller sjølvsagt eller vanleg; unormal; tillaga, kunstig; tilgjord, uekte
Unaturleg appetitt
Unaturleg hårfarge
Unaturleg sitjestilling
Unaturlege grenser
Unaturleg stort sjukefråvære
Unaturleg språk
Tale unaturleg